مقدمه:
مبحث هفتم مقررات ملی ساختمان که از این ویرایش نام ژئوتکنیک و مهندسی پی به آن داده شده است در ویرایش های قبلی با نام پی و پی سازی شناخته می شد اولین ویرایش در مرداد سال ۱۳۶۹ با حجم مختصر منتشر و برای اجرا به سازمان های مختلف ابلاغ گردید. دو ویرایش بعدی در سالهای ۱۳۸۸ و ۱۳۹۲ با گسترش قابل توجه مطالب و ارائه جداول مورد نیاز برای طراحی منتشر شدند. در ویرایش حاضر علاوه بر تکمیل و به روزرسانی فصل های موجود در دو ویرایش قبلی فصل ژئوتکنیک لرزه ای نیز بدان افزوده شده است.
اساساً موضوع مهندسی ژئوتکنیک به علت پیچیدگی ها و عدم قطعیت های موجود حاصل از گوناگونی زمین و تکیه بر آزمایش های آزمایشگاهی و صحرایی و تعمیم نتایج آن ها در ساختگاه مورد نظر مانند سایر گرایش های مهندسی عمران به راحتی در چارچوب آئین نامه و مقررات نمی گنجد و علاوه بر باید ها و نبایدهای آئین نامه ای لازم است با اشاره به مفاهیم اساسی و جزئیات لازم برای نتیجه گیری بهتر مهندسین و دست اندرکاران عمرانی کشور را هدایت کند.
در این ویرایش همچون دو ویرایش قبلی طراحی ها بر اساس روش های تنش مجاز، روش ضرایب یار و مقاومت و روش های عملکردی بنا بر شرایط پروژه و انتخاب طراح می توانند انجام پذیرند. هماهنگی و تطابق جداول عرضه شده در دو روش تنش مجاز و روش ضرایب بار و مقاومت در همه حالات حدی نهایی و بهره برداری تأمین شده است.
به دلیل ویژگی این مبحث که ارتباط تنگاتنگ با مباحث سازه ای و محاسباتی از جمله مباحث ششم، نهم و دهم دارد در کمیته تدوین از کارشناسان صاحب نظر سازه در جمع کارشناسان ژئوتکنیک تدوین کننده استفاده شده است تا همزمان نظرات سازه ای نیز مطرح شود.
فهرست عناوین:
1- کلیات
2- ملاحظات طراحی و شناسایی ژئوتکنیکی زمین
3- گودبرداری و پایش
4- پی سطحی
5- سازه های نگهبان
6- پی های عمیق
7- ژئوتکنیک لرزه ای
